مدح و ولادت حضرت امام رضا علیه‌السلام
ز خاطر برده ماه هفتمِ هفت آسمان، غم را حمیده مادرش وقتی به او بخشید تکتم را١ زنی که کنیۀ او حضرت اُمُ البنین بوده٢ کسی که پرورانده در بغل، سلطانِ عالم را همان نجمه که عطر حضرت معصومه را دارد همان که کرده جاری در کویر شور، زمزم را همان که کودکش قبل از تولد در سحرگاهان برایش خوانده با صوت جلی، آیاتِ محکم را٣ همان خورشید هشتم که پناه بی پناهان است۴ همان که برده بالا تا فراز عرش، پرچم را علی صورت علی سیرت علی ظاهر علی باطن دوباره غصب کردند از علی حق مسلم را چه فرزندی، همان که نالۀ یابن الشبیب او دمـادم زنده کرده روضۀ بـاز محـرم را کسی که مادر خورشید شد، فرزندِ فرزندش کشد بر خاک ذلت بینی یحیی بن اکثم را عجب شمس الشموسی از نگاه نجمه جاری شد که روشن کرد تا روز قیامت کل عالم را ۱ـ عیون اخبار الرضا علیه السلام جلد ١ ص ١٢ ۲ـ الوافی بالوفیات جلد ٢٢ ص ١۵۴ ۳ـ عیون اخبار الرضا علیه السلام جلد ١ ص ١٧ ۴ـ عیون اخبار الرضا علیه السلام جلد ١ ص ٢٠ |